Dit gebouw oogt als een moderne tempel waar bomen worden vereerd. De open zijde van de hoge loods lijst het bos als het ware in. Daar groeien bijna alle naaldbomen keurig kaarsrecht omhoog. Het sacrale licht van boven geeft de schuur een bijna hemelse sfeer. De echte functie van deze loods staat hier haaks op. Het is de gemeentewerf voor onderhoud van de omliggende bossen. Van hieruit wordt hard gewerkt, gekapt en gehakt. De vloer is bezaaid met spaanders.
Het doet me denken aan De Groene Kathedraal van Marinus Boezem in Almere. In 1987 reconstrueerde hij de plattegrond van de gotische Kathedraal van Reims door Italiaanse populieren te planten op de plek van de zuilen. Onlangs is dit kunstwerk bijgewerkt, gesnoeid en bemest. Dat het in ere is hersteld is bijzonder. De intentie van de kunstenaar was dat het zou vervallen tot ruïne: ‘het onstaat en het vergaat’. Wellicht heeft de tijd het project ingehaald. Met de klimaatverandering is de noodzaak om bomen te vereren urgenter geworden. Ze zetten CO2 om in de voor ons broodnodige zuurstof. In dat licht zou de gemeentewerf in de verre toekomst mooi dienst kunnen doen als een tempel voor bomen. Zonder bomen geen leven.
