In het holst van de nacht, om half 2, staan we op. Er staat een ‘summit attempt’ van de Santa Isabel gletsjer op het programma. We gaan klimmen tot 5000 meter ofwel naar bevroren land, ‘Terra helada’. Zo worden de pieken en gletsjers boven 4600 meter genoemd. Het tegenovergestelde van ‘Terra caliente’, het hete land in de lage kustgebieden.
We zijn nog maar net begonnen als het zachtjes begint te miezeren. Het lampje op onze helm verlicht het smalle bergpad. Vijf trage stappen en even op adem komen, de lucht is ijl. De regen gaat over in sneeuw. We wapenen ons met dikke handschoenen, regen- broek en jas. Een felle schicht licht op tegen de donkere hemel. Het begint onverwachts te onweren. We tellen de seconden tussen licht en donderslag: twintig tellen, 6 km verwijderd. Op relatief veilige afstand. Even later nog een flits tien tellen, 3 km. Op de rugzak heeft zich ondertussen een dikke witte laag sneeuw verzameld. Nog zeven, dan vijf, nog drie tellen en minder tussen flits en knal. Het wordt oncomfortabel dichtbij. Die 900 meter zou zomaar recht boven ons hoofd kunnen zijn. Op het moment dat we dit aankaarten bij onze gids zien we een snoer kleine lichtjes afdalen boven ons. Het oogt sprookjesachtig maar het is verontrustend. Het zijn de klimmers die eerder vertrokken. Ze keren met rasse schreden terug. Ook zij weten, bij onweer in de bergen moet je als-de-donder maken dat je wegkomt, omlaag. Driehonderd meter onder de top keren ook wij om. We dalen af in een lint van sneeuwmannetjes. Dat zijn we geworden we op deze ’terra helada’. Tot op het bot afgekoeld bereiken we de auto. We hebben een groot verlangen naar een warm bad. Laten zich in dit driehoekige gebied tussen drie vulkanen nu nét natuurlijke thermen bevinden. Dwars door het schitterende Andes gebergte rijden we daar in een vaartje heen. Met zicht op de witte toppen van de gletsjers en de rookpluim van de enige actieve vulkaan. Dit alles veilig aanschouwd vanachter het autoraampje.
Later, ondergedompeld in het helende bad aan de hete rivier, kunnen we langzaamaan weer ontspannen. In de mistige dampen met zwavelgeur mijmeren we over dit intimiderende berg avontuur. Blij dat het over is en goed afliep. Het is een dag van extremen geworden. Van bevroren land dalen we af in het hete land en dat voelt toch een stuk aangenamer.