Als een Moors paleis uit duizend en één nacht doemt Monserrate op in de bossen boven Lissabon. Het is gelegen in Sintra op de Monte da Lau, de maanberg, vol prachtige buitenplaatsen en dromerige paleizen, dat niet voor niets op de Unesco werelderfgoedlijst staat. Schrijver Lord Byron bezocht deze plek in 1809. De toenmalige romantische paleisruïne werd onderwerp in zijn melancholische gedicht. Het redde Monserrate van het verval en werd een beroemde reisbestemming voor vele Engelse toeristen.
Zo’n 50 jaar later kocht Francis Cook het als buitenhuis voor zijn gezin. De puissant rijke textiel ondernemer liet het hedendaags paleis en het exotische park ontwerpen en bouwen. Het eclectische gebouw, met gotische en Indiase invloeden, ademt natuur. De zuilenrij voor de ingang is al gedecoreerd met florale motieven. Eenmaal binnen word je overweldigend door een duizelingwekkende versiering van bladeren en bloemen op opengewerkte bogen, gestucte wanden, op zuilen en plafonds. Deze betoverende hal leidt naar een zacht klaterende fontein centraal onder een lichtkoepel op de as van twee kruisende gallerijen. Dit open huis kent nauwelijks deuren. Op de bibliotheek en slaapkamers na is alles verbonden. De zoon van Cook verteld in een interview hoe hij hier met zijn skelter rondreed. Je ziet het spelende jongetje voor je. Het moet heerlijk geweest zijn om hier op te groeien en vakantie te vieren.
Het paleis Monserrate is eigenlijk pas een aantal jaar in zijn volle glorie te bewonderen. Het is Portugees nationaal eigendom geworden en de bewerkelijke restauratie heeft meer dan 15 jaar gekost. Gelukkig is daarmee is dit wonderschone erfgoed voor volgende generaties veilig gesteld!