Op de flinke fietstocht oost van Haarlem stuiten we op een koppel lepelaars. Wonderlijk: hun nest ligt vlak naast de drukke snelweg en spoorlijn naar Amsterdam en pal onder de landingsbaan van Schiphol. Het bosje waarin ze huizen is een stille enclave in het tumult. Deze vogels participeren in de deeleconomie, want ze gebruiken oude nesten van de blauwe reiger. Waarom zelf nieuw bouwen? Dit is wel zo makkelijk. Lepelaars zijn onmiddellijk te herkennen aan hun spatelvormige bek met een geel randje. Daarmee scheppen ze kleine stekelbaarsjes, witvisjes en insecten uit sloten en plassen.
Als de vogel overvliegt zien we de roze gloed in zijn brede vleugels. Je kunt wel zien dat hij familie is van de ibissen, waarvan sommigen ook knalroze zijn. In het najaar vliegen de lepelaars in enkele maanden via Spanje helemaal naar Afrika om te overwinteren. Ik vraag me af hoe ze nu precies weten wanneer ze moeten gaan en welke vliegroute te kiezen? Voelden wij maar zo feilloos het juiste moment van veranderen aan. Bij ons gaat aan een verandering van omgeving of omstandigheid vaak een moment van crisis vooraf. Die blijft deze vogels bespaard. Nou ja, tot de trek: ongeveer de helft van de jongen zal sterven tijdens de uitputtende tocht. Nu lepelen ze nog vreedzaam hun maaltijd uit de sloot.
