Wie had gedacht dat het zich om zou keren. Dat dit uitgestorven bergdorp ‘the place to be’ zou worden. Een plek met bewegingsvrijheid waar we meebewegen op het ritme van de seizoenen. De rest van de wereld is onbereikbaar. De keuzes en mogelijkheden om ons te verplaatsen zijn begrensd tot hier. Vertraging treedt als vanzelf in nu we langer in dit dorp verblijven waar al jaren niets verandert. Om te ontdekken dat hier veel te beleven is. Bij nadere beschouwing is er een enorme veelvormigheid aan kleurrijke planten en diversiteit aan bomen. De sneeuw verdwijnt in de voorjaarszon. Het smeltwater klettert en stroomt in watervallen, beekjes en rivieren die het hellende landschap doorkruisen. Zuivere lucht, stilte en het nachtelijke donker, dat een overvloed aan sterren openbaart, zijn de nieuwe luxe. Plotseling is dit eenvoudige leven met zijn natuur-ervaringen te verkiezen boven een riant penthouse in een wervelende wereldstad. De schoonheid van de natuur biedt troost en een toevluchtsoord. Het roept een gevoel van verbondenheid op in een tijd van isolatie. Het werpt in deze donkere tijden een ander licht op wat van waarde is. De natuur heeft ons niet nodig, wij hebben de natuur wel hard nodig om te leven. Laten we de natuur beschermen, ook als deze tijden voorbij zijn.
