Het is iedere dag weer een worsteling. Ik moet me er echt toe zetten: het buikspierkwartier. Nee, het is me niet opgelegd. Mijn partner is verre van dictatoriaal. Ik heb het zelf bedacht en plechtig gezworen me er dagelijks aan te zullen houden. Nu de sportschool dicht is, is dit de enige manier om een blubberbuik te voorkomen. Maar eenmaal hangend in de bank zie ik er als een berg tegenop. Ik weet het, het is onzinnig. Een kwartier is verwaarloosbaar op een hele dag. En zit ik op mijn iPhone, dan zie ik 15 minuten moeiteloos weg tikken. Gedrag schijn je te kunnen veranderen in 40 dagen. Die ben ik met de oefeningen al ruimschoots gepasseerd. Toch went het niet. Zweet op mijn voorhoofd, pijntjes hier en daar. Het blijft inspannend en oncomfortabel. Vandaag heb ik iets gevonden dat de taak verlicht: de 80’s Disco afspeellijst van Spotify, vol verrassingen. Als Donna Summer ‚ Ain't No Mountain High Enough’ inzet, is dat niet alleen van toepassing op het berglandschap hier. Ze geeft me net het zetje over de top van de berg heen. Nog 12 minuten te gaan.
Comentarios