Het is geweide grond voor de wielerliefhebber, de fietsroute die eindigt in San Remo. We rijden de finale van deze klassieker die begint in Milaan. Twee steile beklimmingen, de Cipressa en de Poggio jagen de hartslag omhoog. Toegegeven, de mijne maar minimaal. Ik ben slechts mee met manlief op de racefiets, als fotojournalist. Met een e-bike om hem voor te blijven, voor het beste resultaat. De rest van de route is een schitterend vlak fietspad dat zich uitstrekt langs de kust. Een oud spoortraject, omgevormd tot een lange ‘pista cyclabile’ met zicht op zee. Bijzonder voor een land waar het fietsen lang niet zo ingeburgerd is als in Nederland. Tot begin 20ste eeuw kwamen welgestelde Britten, Russen en Duitsers hier met de trein. Dat begrijp ik wel met temperaturen schommelend rond de 20 graden, nu rond eind november. De overdadige pallazi en grand hotels zijn er stille getuigen van. De kustlijn is bezaaid met kleine en grotere dorpjes. Hier wordt geleefd van toerisme en bloementeelt. Er groeien nu nog rozen en anjers in kas. Aan de promenades langs zee staan eeuwenoude palmen en pijnbomen. Daarachter strekken de heuvels zich uit. Op de toppen liggen kleine middeleeuwse dorpjes met smalle straatjes. Het golvende achterland is bedekt met eiken en olijfboomgaarden. Nu richting het einde van het jaar zijn de olijven rijp. De netten liggen er al onder voor het vallen en de pluk. Zo kan het hier zo maar gebeuren dat je aan zee een vers visje eet, met wat lokaal geperste olijfolie. En de citroen, die groeit hier ook in overvloed. Met de zon die uitbundig schijnt is er weinig meer nodig. Een mooie afsluiting van een Italiaanse reis.
IT - Ligurië
Bijgewerkt op: 5 dec. 2021