We bevinden ons op grote hoogte. De top van de Schilthorn ligt op bijna 3000 meter. Een deel hebben we gelopen. Het laatste stuk stijgen we met de gondel tot ver boven de boomgrens. Het landschap verandert van lieflijke groene weiden in ruig en hard gesteente. Hoe hoger we komen, hoe wijdser het zicht wordt. Voorbij de toppen kijk je ver uit over het vlakke achterland van Zwitserland. Dit perspectief doet iets met je. Vanuit het dal kijk je op tegen de steile bergwanden. Hier ben je letterlijk ‘on top of it all’. Ik kan me voorstellen dat bergbeklimmers deze ervaring in het kwadraat beleven. Uitstijgen boven de dagelijkse beslommeringen. De wereld waarnemen vanuit vogel perspectief. De focus op je voeten en lijf want iedere pas kan een fatale misstap zijn. De mannen in mijn gezelschap zoeken het avontuur op door over een smalle richel naar de volgende rotspunt te lopen. Ik laat het uitgestrekte berglandschap op me inwerken. Het is overweldigend en haast niet goed met het verstand te bevatten. De stilte, het overzicht en de grootsheid zijn indrukwekkend. Het enige wat hier rest is gewoon zijn en de rust ervaren die als vanzelf indaalt.
