Het is een kraakheldere dag in de Alpen. Wonderlijk dat voor zoiets universeels als de kleur van een strak blauwe lucht in oude talen helemaal geen woord was. Het begrip blauw ontstond pas toen de blauwe kleurstof werd vervaardigd en verhandeld. Sterker nog, een Namibische stam in de bossen kent geen woord voor blauw. Uit onderzoek blijkt dat ze in een cirkel met 11 groenen de grootste moeite hadden om het blauwe kleurvlak te onderscheiden. De stam was dan wel weer extreem goed in het beschrijven van veel tinten groen met minieme verschillen. Natuurlijk nodig om in de bossen voedsel te vinden en te overleven. Je kunt dus pas een kleur herkennen als deze een naam heeft. In Italië het land van zon, blauwe hemel en zee zijn er zelfs twee verschillende woorden voor blauw. ‘blu’ voor de donkere schakeringen en ‘azzurro’ voor licht blauw. En dan is er nog de bijzondere kleur die Italianen ‘celeste’ noemen. Het stamt van ‘caelestis’ wat ‘hemels’ betekent in het Latijn. Het is helder blauw-groen, als van een gletsjermeer. De kleur is onlosmakelijk verbonden met Bianchi racefietsen. Het verhaal gaat dat de Italiaanse Edoardo Bianchi op een ochtend buiten stond voor de ingang van zijn fabriek in Milaan en keek naar de blauwgroene lucht. De meeste fietsen hadden destijds een donkere kleur. De lucht inspireerde hem om deze unieke kleur te geven aan zijn fietsen. Mijn partner is in iedere geval dol op die ‘hemelse’ kleur en ...op deze racefietsen.
