Dobberend op mijn rug in het buitenzwembad zie ik de witte top van de Jungfrau. Het heldere blauwe water komt recht uit de bergen gestroomd. Naast het feit dat dit bad een verbluffend uitzicht heeft, is het ook nog eens een monument. Gebouwd in 1930 in een sobere stijl en op een likje verf na nooit meer veranderd. Het is gesitueerd tegen een helling aan de bosrand. Karakteristiek is het half ronde balkon als van een schip. Eronder schuilt een klein cafeetje. Terwijl kinderen spetteren zitten ouders hier stijlvol onder de parasol aan de koffie of lunch, verse bloemen op tafel. De lange rij deuren van de kleedkamers zijn zonnig geel geschilderd en voorzien van cijfers. Daarbinnen is alles nog zoals het ooit bedoeld was: de houten bank, de spiegel met plankje en houten lijst. Het zwembad ademt onmiskenbaar de sfeer van een warme zomerdag. Soms is het goed als er niets verandert. Zo is dit zwembad in de tijd als vanzelf een klassiek architectonisch pareltje geworden.
top of page
bottom of page