IT - Wandkleden, Isola Bella

Bezoekers lopen eraan voorbij, maar de gigantische tapijten in het paleis op Isola Bella zijn uniek. Zes zijn er zichtbaar voor het publiek, nummer zeven hangt in de privévertrekken. Ontworpen en geweven in Vlaanderen tijdens de 16e eeuw. Het is ongelooflijk hoe de strijd tussen goed en kwaad is verbeeld in fijne wol, zijde, zilver- en gouddraad. Enkel dieren en mythische schepsels figureren op het doek. Temidden van een weelderige natuur met bomen en planten, waterpartijen en vergezichten. Geen vierkante centimeter is leeg gelaten. Men hield niet zo van leegte in die tijd. Noemde het ook wel ‘horror vacui’. Latijn voor angst voor de leegte. Begrijpelijk want leegte kan duiden op onbeantwoorde vragen, onzekerheden of zelfs de afwezigheid van leven. Het moet een eeuwigheid geduurd hebben om ze te weven: circa 4 x 6 meter. Vorsten en edellieden waren gek op wandtapijten. Ze waren makkelijk te verplaatsen van het ene naar het andere residentie. Architect Le Corbusier noemde ze daarom ‘zwervende muurschilderingen’. Met de enorme afmetingen waren kasteel- of paleiswanden ook meteen gevuld. De mobiele fresco’s maakten de vertrekken minder kil en verbeterde de akoestiek. Ik heb een fascinatie voor gobelins. Ooit zag ik in het Parijse Musée de Cluny, de 6 mysterieuze Vlaamse meesterwerken uit de middeleeuwen. Het zijn allegorische voorstellingen van een dame en een eenhoorn met andere dieren in een zee van bloemen, ‘millefiori’ ofwel duizenden bloemen. Het oogt haast paradijselijk. Ieder tapijt verbeeldt een zintuig: zien, horen, proeven, voelen en ruiken. Het laatste, grootste en indrukwekkendste doek draagt de letters ‘A Mon Seul Desir’, naar mijn enige wens. Het toont de dame met in haar hand kostbare juwelen. Er zijn vele hypotheses maar het zou kunnen gaan over het zesde zintuig, de intuïtie. Daar waar boven materiële rijkdom, geestelijke wasdom en inzicht prevaleren. Heeft de kunstenaar hier zijn universele zielenroerselen laten weven in deze kunstwerken? Ik vind het een verheffende gedachte. Zoals ieder leven een weefsel is van vele fijne draden van ervaring en inzicht. Misschien verklaart dat waarom ik zo van wandtapijten houd.