Mijn favoriete Japanse architect is Tadao Ando. De reis door Japan is tevens een pelgrimstocht langs zijn creaties. Zijn signatuur is eenvoudig. Onafgewerkt beton waarin de spindelgaten van de bekisting, zichtbaar gelaten als detaillering.
Het kunsteiland Naoshima is een walhalla voor de Ando fan. Er staan 4 musea van zijn esthetische hand. De grote bezoekersaantallen die deze trekken, hebben nieuw leven gebracht op het vergrijzende eiland. De musea zijn tempels voor de kunst geworden, verweven met de natuur eromheen. Gedeeltelijk zelfs ondergronds gebouwd, om op te gaan in het landschap. De eenvoud van de betonnen gebouwen waarin gespeeld is met licht en donker, transparantie en dikke, dichte muren, en waar buiten- en binnenruimtes gelijkwaardig zijn, laten een blijvende indruk achter.
留言