Wat bijdraagt aan de schoonheid is dat in al die stations, straten en tuinen geen afval te bekennen is. Er zijn trouwens ook geen afvalbakken om het in te stoppen. Met de plastic verpakking van mijn onigiri, een driehoekig rijsthapje, loop ik eindeloos rond voor het, gescheiden, weggegooid kan worden. In de trein geldt het principe: “trash in, trash out”. Ook in de coupé zijn geen afvalbakken. Ergerlijke taferelen van te kleine uitpuilende prullenbakjes, zoals in de Nederlandse treinen, zie je hier niet. Nu hoef ik me ook niet te generen omdat ik met mijn voet dicht het bakje dicht trap.
