Mijn oom en zijn partner hebben een leven lang kunst verzameld. Zij wonen in een heus privémuseum en het is voor een bezoeker een belevenis. Het klassieke huis uit 1910 is van de kelder tot de nok tjokvol gevuld met de mooiste minimalistische werken. Zelfs op onverwachte plekken en in hoekjes ontdek je nog een beeld. Ieder werk vertelt een verhaal dat de bewoners levendig kunnen vertolken. In het interieur vloeien kunst en het dagelijks leven moeiteloos in elkaar over. In de hal wordt ik begroet met twee ‘huggende’ kunststof mannen van Atelier Van Lieshout. Op de parketvloer van de werkkamer heeft Tom Claassen een wit keramieken man gevleid. Hij ziet er enigszins verfomfaaid uit. Zo kan ik me ook wel eens voelen na een veel te drukke werkdag achter het bureau. In de eetkamer heeft Maria Roosen een oude stok uit haar geboortedorp gebruikt waar de waslijn over werd gespannen. Hierop heeft ze nog vloeibaar en gloeiend heet glas opgevangen, direct uit de stookoven. Dat hangt nu gestold, afgekoeld en uitgehard over de Y-vormige stok. Als ware het wasgoed. De stok is door de hitte geschroeid. Op de glazen tafel in de woonkamer torst een speelgoed kameel tussen zijn bulten een horizontale zandloper. Een vormenspel van bulten en bollen. Veelzeggend ook want de kameel is natuurlijk zelf ook een zandloper. Een tweede kameel staat op de studeerkamer onder een berg kaneel. Hij dient regelmatig ritueel overgoten te worden met verse kaneel omdat de berg inklinkt. Of omdat de hulp het per ongeluk een zetje heeft gegeven. Vele pareltjes verder zijn we op zolder beland. Toch een beetje het Heilige der Heiligen. Hier geen (dagelijks) leven meer maar enkel kunst onder de kap. De materialen van één kinderwagen heeft Merijn Bolink in 14 kleine kinderwagentjes gesplitst. Als woorden van een poëtisch wiegelied zijn ze samen opgesteld in een kring. De rieten versie ligt, nu dit het stevige staal van het onderstel moet ontberen. De indrukwekkende kunstcollectie is organisch ontstaan in de loop der jaren. De werken zijn veelal intuïtief gekozen. Het is een familie van verwanten geworden waarin ‘materialiteit’ vaak een rol speelt. De aaibare kameleon waakt met een groot toeziend oog over zijn kunstige broeders en zusters. Fantastisch dat de kunst hier wordt gekoesterd:
‘If art is not seen, it is not alive.
Without care, art is endangered.’
Bruce Nauman
Comments