Op een steenworp van ons oude huis hebben we een nieuw appartement gevonden in ‘Die Clinghe’. Dat is geen gewoon flatgebouw maar een statige buitenplaats in het bos, uit 1915. Ooit was het de plek waar de eerste president van de Nederlandse Bank zijn gasten ontving. Deze heer Vissering had nauwe banden met de Chinese regering. Op een dag ontving hij voor zijn bewezen diensten aan de staat een Chinees porseleinen servies voor 60 personen. Hoe groot het huis ook was, hiervoor moest toch echt een extra kamer aan het huis worden gebouwd. Deze kamer wordt straks onze keuken. De oude afzuigkap verdwijnt want er bestaan nu technieken met afzuiging in de kookplaat. Daarmee worden de wanden strak en leeg. Plek genoeg voor iets moois. Het was meteen duidelijk dat het ‘moois’ van keramiek moest zijn. Dat is een uitgelezen materiaal boven een kookplaat. Mijn liefste herinnerde zich spontaan een kunstwerk dat we twee jaar geleden hebben gezien. We vielen er destijds als een blok voor, maar het bleef hangen. We hadden toen geen idee waar we het moesten hangen. Nu is het toevalligerwijze precies passend in de nieuwe keuken. Het kunstwerk bestaat namelijk uit 28 porseleinen bordjes waarop antieke scherven zijn bevestigd. De scherven zijn van allerlei serviesgoed, uit China maar ook uit Friesland, de plek waar het kunstwerk is gemaakt. Ik stel me voor dat het servies voor 60 personen in de loop der jaren zeker gedeeltelijk tot scherf is verworden. De symboliek van het kunstwerk is dat iets ouds dat kapot gaat, het begin is van iets nieuws. Zo is het. Met pijn in ons hart verlaten we straks na 21 jaar ons dierbare huis in Overveen. Tegelijkertijd hebben we nu een schitterende historische plek gevonden die ons huis wordt. We hebben de keuken-kunst opgehaald in het atelier van de kunstenares in Leeuwarden.
Ooit was het een gevangenis. Nu is het een vrijplaats voor kunstenaars, de Blokhuispoort in Leeuwarden. We bezoeken hier Lies van Huet in haar keramiek werkplaats. Ze heeft een bijzonder kunstwerk gemaakt. Het begon zo. Op een omgeploegde akker bij Menaldum, een dorpje noord van Leeuwarden, viel Lies haar oog op een scherf. Vroeger liep hier een vaart. Daarin kieperde de bewoners hun oude spullen, zoals servies. Wanneer de kunstenares hier een dag zoekt is ze een serie antieke scherven rijker. In haar atelier bestudeert ze de vondsten van dichterbij. Een stuk van een Keulse pot, een fragment van een oude tegel, een deel van een Chinees kommetje, een scherf van een Delfts blauwe suikerpot. Ze vertellen allemaal hun eigen verhaal. Ze vraagt zich af, wie zou hier zuurkool in gemaakt hebben, of thee uit gedronken? Al dromend kijk je verder, bedenkt ze.
Voor iedere vondst maakt Lies een porseleinen schoteltje waarin ze de omtrek afdrukt. Met een draad van puur zilver bevestigde ze iedere scherf op het schoteltje, als een kostbaar kadootje. Het werk is het bewijs dat waar iets ouds kapot gaat iets nieuws kan ontstaan. Vervolgens zoekt Lies naar het juiste aantal. Het worden 4 rijen van 7. Samen 28 scherven, gerangschikt van donkerblauw naar lichtblauw. Volgens de getallensymboliek staat 7 voor geluk. 28 is in de wiskunde het perfecte of volmaakte getal. (Perfecte getallen zijn zeldzame getallen die gelijk zijn aan de som van hun echte delers: 28=1+2+4+7+14.) Hiermee is de titel van het bijzondere werk geboren: 28 ‘volmaakt gelukkig’. Er is nog iemand gelukkig: mijn lief. We vieren hier in Leeuwarden zijn verjaardag. Het kunstwerk is mijn kado voor hem. Hij is 56 geworden. Laat dat nou toevallig 2x28 zijn :)
Comments