De vuurrode papaver in de tuin staat in bloei. Vanuit een ooghoek gezien, lijkt het op de gloed van iets dat in brand staat. Woest kartelen de bloembladeren rond een massief hart. Daar huist de karakteristieke zaaddoos ook wel de maanbol genoemd. Dit is één van de mooist gevormde zaadcontainers die ik ken. De maanbol heet zo omdat van sommige soorten het gedroogde zaad maanzaad wordt. Die lekkere zwarte korreltjes op de korst van een vers brood. Uit het overigens giftige sap van de bol wordt opium gewonnen. Een gevaarlijk klusje. Van het sap kun je bewusteloos raken en zelfs een langzame dood sterven. De zaaddoos wordt daarom ook wel 'slaapbol' genoemd. In de kunst is deze zaaddoos het zinnebeeld van de nachtrust. Het Rijksmuseum toont t/m 13 september een schitterende slapende putto uit 1636 van Alessandro Algardi. Gehouwen uit gitzwart marmer, de kleur van het nachtelijk duister. In het krullende haar en naast het mollige kindje liggen herkenbaar de papaverbollen. Het beeld ‘Il Sonno’ Italiaans voor 'de slaap' is de perfecte verbeelding van de slaap zelf. Ik kreeg bijna het idee dat de putto, met zijn zacht glanzende huid, ieder moment wakker zou kunnen worden. Het beeld zal natuurlijk nooit ontwaken. Gelukkig maar. Dan kunnen we blijven genieten van deze eeuwige schoonheid.
