Water is alom op dit eiland. Natuurlijk, de Atlantische oceaan strekt zich rondom kilometers ver uit. Het vaste land van Portugal, waar het deel van uitmaakt, is meer dan 1000km weg. De voormalige vulkaan torent met zijn lange bergketen hoog boven de zeespiegel uit.
Zoet water loopt door de ‘levada’, de irrigatiekanalen, die het vochtige noorden met droge zuiden verbinden. Hierlangs lopen smalle paden waarop je uitdagende wandelingen kan maken. We hebben misschien 100km gelopen van de totaal 3000km.
Water gutst van de bergen als watervallen, waarvan wij er zeker 10 gezien hebben. Ze landen in kristalheldere meertjes. Zo midden in de natuur oogt dit paradijselijk. De overvloed aan bloemen in talloze kleuren draagt daar ruim aan bij. In deze subtropische drijvende tuin groeit en bloeit van alles, het hele jaar door. We zagen avocado’s, mango’s, papaya’s, kiwi’s en vijgen hangen. Tot zover de bekende soorten. Avontuurlijker zijn de exotische stekelige peer, vrucht van een cactus, de banaan-ananas en de Japanse tomaat, die iets heeft van een pruim.
Hier in Funchal vierden we zomervakantie met de hele familie, ouders, kinderen en partners. Samen starten we de dag met een vroege duik in de oceaan. Krabben, klein, groot en rood, schieten weg zodra we voet zetten op hun territorium. Daarna een overvloedige fruit-ontbijt op het terras. Gevolgd door een stretcher met zicht op zee voor wie wil relaxen. Salto’s van de duikplank of een stevige levada wandeling voor wie wil bewegen. Iedere avond komen we weer samen aan tafel. Met uitbundige gerechten, Portugese wijn en mooie gesprekken is de sfeer even warm als het weer. Mijn ouders spreken de taal, ze hebben jarenlang in Portugal gewerkt. Hier op Madeira komen ze al 30 jaar en kennen de vriendelijke mensen. Hiermee voelen we ons allemaal even thuis op deze paradijselijke plek. In het moment is het allemaal vanzelfsprekend. Maar ik weet beter. Na een laatste frisse duik in de krabbensoep bij zonsopkomst gaan we vandaag weer naar huis. Samen hebben we mooie herinneringen gemaakt die ons even hebben opgetild uit het dagelijks leven: ‘levada’. Het komt van het Portugese woord optillen en beschrijft precies hoe ik me voel.
